جفت کهکشان مارپیچی آنتن
جفت کهکشان مارپیچی آنتن یا NGC ۴۰۳۸-۴۰۳۹ چند صد میلیون سال پیش در حرکت های کهکشانی درون خوشه خود به یکدیگر رسیده اند و از آن زمان در حال ادغام اند.

بازوهای کشیده به سبب نیروهای گرانشی کشندی دو کهکشان بر یکدیگر نام آنتن را به این جفت کهکشان داده است. این جفت یکی از نزدیک ترین و بهرتین نمونه های جفت کهشکانهای برخوردی است به همین بارها هدف بزرگترین تلسکوپهای جهان بوده است و هابل نیز برای بار دوم نگاهی بسیار عمیق و دقیق به کهکشانهای آنتن انداخته است.

در چنین برخوردی اگرچه ستاره های دو کهکشان، به علت فاصله زیاد ستاره ها از هم، دچار برخورد نمی شوند اما گاز میان ستاره ای دو کهمشان در هم می‌روند ومحیط آشفته ای را برای پیدایش میلیاردها ستاره پدید می آورند. که در تصویر جدید پرنورترین و فشرده ترین نواحی ستاره ساز ابر خوشه‌های پرجرم اند. همچنین حدوی نیمی از اجرام کم فروغ محو در تصویر کهکشان های آنتن خوشه های ستاره‌ای متولد شده ای هستند که هر کدام ده ها هزار ستاره دارند. حباب های نارنجی در چپ و راست تصویر هسته های دو کهکشان اند که بیشتر شامل ستاره های پیر و غبارند (رشته های غبار میان ستاره‌ای به صورت رشته های قهوه ای دیده می‌شود).

در دو کهکشان شمار بسیاری نقاط آبی از نور نواحی‌ای که ستاره های آبی بسیار پر چرم متولد می‌شوند دیده می شود و دور تا دور خوشه ها را هاله صورتی-قرمز گاز یونیده شده و درخشان هیدروژن گرفته است. از مجموع هزاران خوشه شکل گرفته در این کهکشان و بیش از هزر ابر خوشه فقط تعدادی اندکی به مرور زمان باقی می‌مانند و بقیه با حرکت های درون کهشکانی پخش و به ستاره های منفرد تبدیل می‌شوند اما احتمالا حدود ۱۰۰ عدد از مجموع ابر خوشه ها‍، در واقع آنهایی که از همه پرجرم تر بوده اند، باقی می مانند تا در آینده تبدیل به خوشه های کروی پیر شوند.
روند برخورد جفت کهکشان آنتن که از ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون سال پیش آغاز شده است جلوه ای است از آنچه کهکشان ما، راه شیری، و همسایه آن آندرومدا در ۲ تا۳ میلیارد سال آینده پیش رو دارند. آنها نیز در مسیر برخورد با یکدیگرند.