سوالی که اکثر افراد ذهن خود را به آن مشغول می کنند این است که با این پیشرفت عظیم علم و فن آوری در این برهه از زمان بزرگترین تلسکوپ هایی که به دست انسان ساخته شده یا ساخته خواهد شد چه تلسکوپ هایی هستند و تا چه اندازه می توانند دید ما را نسبت به جهان افزایش دهند. در حال حاضر بزرگترین تلسکوپ در روی این کره ی خاکی که از آن بهره برداری می شود تلسکوپ های دو قلوی کک در موناکی است . قطر آینه ی این تلسکوپ ها 10 متر است و به صورت تداخل سنجی کار می کنند که باعث وضوح بیشتر تصویر می شود . بعد از این تلسکوپ ها چهار تلسکوپ VLTI در کوههای شیلی هستند . برای این چهار تلسکوپ 14 کشور اروپایی سرمایه گذاری کرده اند و قطر آیینه ی این تلسکوپ ها 2/8 متر است.
از تلسکوپ های دیگری که هنوز در حال ساخت هستند و از آن ها بهره برداری نشده است می توان به تلسکوپ یرو- 50 که قطر آینه ی آن 50 متر است و آینه های آن را به صورت لانه زنبوری می سازند و در کنارهم می چینند و یا تلسکوپ OWL معروف به جغد اشاره کرد . قطر آینه ی این تلسکوپ 100 متر است (به اندازه ی یک زمین فوتبال) و اگر کار ساخت این تلسکوپ به اتمام برسد می توانیم با آن ستاره ی شعرای یمانی را به اندازه ی قرص ماه ببینیم .
به هر حال با استفاده از تلسکوپ هایی که هم اکنون در جهان مشغول به کار هستند ما تنها می توانیم 4% از کیهان را به نظاره بنشینیم و هنوز بخش عظیمی از این جهان در دید تلسکوپ های ما نمی گنجد.
